عشق

از نظر ها

میشه فهمید که ماها چند دسته ایم دسته اول که اکثرا این طوری هستن

به این معتقدن که بدون عشق نمیشه زندگی کرد ولی از اون طرف عشقشون رو مخفی میکنن

اینا از عشق ی تعریف مشخص دارن ولی خب رو نمیکنن چون روشون نمیشه که بچه های دیگه بفهمن  عاشقن

اینا عشق رو تو این میبینن که یکی باشه  و اگه اشکار بشه دیگه عشق نیس

در عین حال بعضی ها عشق رو فقط درد و ناله و ...میدونن یک مشت شعر های عاشقانه که میشه وبلاگ باهاش درست کرد

بعضی ها هم ازش ترس دارن و یا اونو ترسناک وصف میکنن(ناشی از تجربه بد و یا شنیده های تجربیات بد باقی افراده)

بعضی عشق رو با عادت قاطی کردنکه میشه بعد از یه مدت دوری فراموشش کرد

بعضی ها یکی رو میبینن و عاشق میشن

ولی این عشق تو 90% از موارد از تنهای به وجود اومده و یااز سر جو زدگیه توی این عشق که نمیشه اسمش رو عشق گذاش هر روز عاشق یه نفر میشه

میخواد با عاشقی پز بده

(بعضی ها به عاشق بودن اعتیاد دارن

یعنی نیاز دارن یکی دوستشون داشته باشه.فکر میکنن ناقص هستن(فکر خیلی غلطیه و ناشی از عدم عتماد به نفسه)ولی من باهات مخالفم این عدم اعتماد به نفس نیس این ذات انسان و یک نیاز هس که ادم نیاز داره دیده بشه دوست داشتنی باشه وووو

خیلی ها هم هر رابطه خوبی رو دلیل عاشقی میدونن

مثلا وقتی با یکی صمیمی میشن عاشقش میشن

بغضی وقتا هم به خاطر پا فشاری رو حرف هامون هس که فکر میکنیم باید عاشق باشیم

اول اشنایی بهش میگیم هیچ وقت فراموشت نمیکنم و همیشه دوست خواهم داشت

اما بعد از یه مدت که اون نیازه برطرف شد

خسته میشیم اما واسه ی این که روی حرف خودمون بمونیم بازم میگیم عاشقیم

بعضی ها عاشقانه دوست داشتن رو با عاشق بودن قاطی میکنیم

مثلا ما تمام دوستامون رو خیلی دوست داریم و در نبودشون

غصه میخوریم اما بعد از مدتی فراموش میکنیم چون عاشقش نبودیم فقط خیلی دوستش داشتیم